ﻣـﻦ ﻫﻤـﻮن ﺟﺰﻳﺮه ﺑﻮدم
‫ﺧﺎﻛﻲ و ﺻﻤﻴﻤﻲ و ﮔﺮم
‫واﺳﻪ ﻋﺸﻖ ﺑﺎزی ﻣﻮﺟﻬﺎ
‫ﻗـﺎﻣـﺘـﻢ ﻳـﻪ ﺑـﺴﺘﺮ ﻧـﺮم

‫ﻳـﻪ ﻋﺰﻳـﺰ دردوﻧـﻪ ﺑـﻮدم
‫ﭘﻴﺶ ﭼﺸﻢ ﺧﻴﺲ ﻣﻮﺟﻬﺎ
‫ﻳﻪ ﻧﮕﻴﻦ ﺳﺒﺰ ﺧﺎﻟﺺ
‫روی اﻧـﮕﺸـﺘﺮ درﻳـﺎ

‫ﺗﺎ ﻛﻪ ﻳﻚ روز ﺗﻮ رﺳﻴﺪی
‫ﺗـﻮی ﻗـﻠـﺒﻢ ﭘـﺎ ﮔـﺬاﺷﺘﻲ
‫ﻏﺼﻪﻫﺎی ﻋـﺎﺷـﻘﻲ رو
‫ﺗﻮ وﺟﻮدم ﺟﺎ ﮔﺬاﺷﺘﻲ

‫زﻳـﺮ رﮔـﺒـﺎر ﻧـﮕﺎﻫـﺖ
‫دﻟﻢ اﻧﮕﺎر زﻳﺮ و رو ﺷﺪ
‫ﺑﺮای داﺷـﺘﻦ ﻋﺸﻘﺖ
‫ﻫﻤﻪ ﺟﻮﻧﻢ آرزو ﺷﺪ

‫ﺗﺎ ﻧﻔﺲ ﻛﺸﻴﺪی اﻧﮕﺎر
‫ﻧـﻔﺴﻢ ﺑﺮﻳـﺪ ﺗﻮ ﺳﻴﻨﻪ
‫اﺑﺮ و ﺑﺎد و درﻳﺎ ﮔﻔﺘﻦ
‫ﺣـﺲ ﻋـﺎﺷﻘﻲ ﻫﻤﻴﻨﻪ

‫اوﻣﺪی ﺗﻮ ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﻢ
‫ﺑﻲ ﺑﻬﻮﻧﻪ ﭘﺎ ﮔﺬاﺷﺘﻲ
‫اﻣـﺎ ﺗـﺎ ﻗـﺎﻳـﻘﻲ اوﻣﺪ
‫از ﻣﻦ و دﻟﻢ ﮔﺬﺷﺘﻲ

‫رﻓﺘﻲ ﺑﺎ ﻗﺎﻳﻖ ﻋﺸﻘﺖ
‫ﺳﻮی روﺷـﻨﻲِ ﻓـﺮدا
‫ﻣـﻦ و دل اﻣـﺎ ﻧـﺸﺴﺘﻴﻢ
‫ﭼﺸﻢ ﺑﻪ راﻫﺖ ﻟﺐ درﻳﺎ

‫دﻳﮕﻪ رو ﺧﺎك وﺟﻮدم
ﻧﻪ ﮔﻠﻲ ﻫﺴﺖ ﻧﻪ درﺧﺘﻲ
‫ﻟﺤﻈﻪﻫـﺎی ﺑـﻲ ﺗﻮ ﺑﻮدن
ﻣـﻴﮕﺬره اﻣﺎ ﺑﻪ ﺳـﺨﺘﻲ

‫دل ﺗـﻨﻬﺎ و ﻏﺮﻳﺒﻢ
داره اﻳﻦ ﮔﻮﺷﻪ ﻣﻴﻤﻴﺮه
‫وﻟﻲ ﺣﺘﻲ وﻗﺖ ﻣﺮدن
ﺑﺎز ﺳﺮاﻏﺘﻮ ﻣﻴﮕﻴﺮه

‫
ﻣﻴﺮﺳﻪ روزی ﻛﻪ دﻳﮕﻪ
ﻗﻌﺮ درﻳـﺎ ﻣﻴﺸﻪ ﺧﻮﻧﻢ
‫اﻣﺎ ﺗﻮ درﻳﺎی ﻋﺸﻘﺖ
ﺑﺎز ﻳﻪ ﮔﻮﺷﻪای ﻣﻲﻣﻮﻧﻢ